“…Günahkâr kimse ister ki, o günün azâbından kurtuluş için, oğullarını, karısını, kardeşini, kendisini koruyup barındıran tüm âilesini, yeryüzünde kim varsa hepsini fidye olarak vereyim de, tek o günün şerrinden kendimi koruyayım.” (el-Meâric, 11-14)
Niye Cenâb-ı Hak bunları bildiriyor bize?
Nasıl bir anne baba, -lâ teşbih- evlâdına devamlı, tembihat, tembihat, tembihat üzeredir. Cenâb-ı Hak da bizim Cennet’e girmemizi arzu ediyor.