Mevlânâ Hazretleri buyurur:
“İnsanın asıl gıdası Allâh’ın nûrudur. Ona aşırı ten gıdası vermek lâyık değildir. İnsanın asıl gıdası, ilâhî aşk ve (kalbe bağlı) akıldır.”
“İnsan, asıl rûhânî gıdasını unuttuğu ve ten gıdasına düştüğü için huzursuzdur. Doymak bilmez. İhtirasından perişan olmuş, gücünü yitirmiş, kalbi telâşla çarpmaktadır. Nerede yeryüzü gıdası, nerede sonsuzluğun gıdası?!.”
“Allah şehidler için; «Rızıklandılar» buyurdu. O mânevî gıda için ne ağız, ne de ceset vardır.”