Bir hasta gördüğümüz zaman düşünmeliyiz:
“Ben de aynı durumda olabilirdim. Bu hasta insan, şu anda etrafından şefkat, merhamet ve alâka görmeye muhtaç. Demek ki benim ona yakınlaşıp onun sıkıntısını gidermeye çalışmam lâzım. Bu, bana lûtfedilen sıhhat nîmetinin bir şükür borcu…”
Nitekim, Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de sık sık; «Bugün bir hasta ziyaret eden var mı?» diye sorardı…
Yine bir trafik kazası gördüğümüz zaman; “O kazanın içinde ben de olabilirdim. Yahut en yakınlarım olabilirdi.” diye düşünerek sahip olduğumuz hayat, sıhhat ve âfiyet nîmetleri için şükretmeliyiz.
Bir yetim gördüğümüzde; o yetim, bizi hissen, tâ Peygamber Efendimiz’e kadar götürmeli. Efendimiz’in de bir yetim olarak dünyaya geldiğini hatırlatıp onlara karşı vazifelerimizi ve onların bize zimmetli olduğunu düşündürmeli…