Ebû Firas vardı Efendimizʼin sahâbîsinden. Bu, Efendimizʼin, gece Hücre-i Saâdetʼinin önüne bakraçla su getirirdi. Her gece devam ederdi buna. Bir gün Efendimiz çağırdı:
“‒Ebû Firas! (Dedi.) Ben herkese (yaptığı iyiliğin) mukâbilini veriyorum (dedi). Sen benden ne istersin? Bak, sen bana her gece su taşıdın.” dedi
“‒Yâ Rasûlâllah! (Dedi.) Ben Cennetʼte Senʼinle beraber olmak istiyorum.” dedi.
“‒Çok zor şey istedin benden.” dedi.
Efendimizʼin seviyesi, bütün peygamberlerin üzerinde; “Senʼinle beraber olmak istiyorum.” dedi.
“‒Ebû Firas! (Dedi.) Bir şeyler iste, dünyevî bir şey, dünyaya ait bir şey iste (dedi). Beni kurtar (dedi). Sen bana çok (dedi) getirdin, götürdün, şey yaptın.” dedi.
“‒Yok yâ Rasûlâllah! (Dedi.) Ben dünyada hiçbir şey istemiyorum (dedi). Ben, Senʼinle beraber olmak istiyorum.” dedi.
“‒O zaman Ebû Firas! Bana yardım et (dedi). Allâhʼa çok çok secde ederek bana yardım et.” dedi. (Bkz. Müslim, Salât, 226)