GÜNÜN MESAJI

Cenâb-ı Hak buyurur: “Ey îmân edenler! Sabır ve namazla Allahʼtan yardım isteyin. Şüphesiz ki Allah sabredenlerle beraberdir.” (Bakara, 153)...

Bütün güzellikleri Hakʼtan, bütün kusurlarıysa nefsinden bilen ârif zâtlar; “Kişi noksânını bilmek gibi irfân olmaz!” buyurmuşlardır....

Hakkʼa vuslat yolunda kulu en çok geri bırakan, günahların ağır yüküdür. Bu yükler altında ezilmiş bir ruhla mânen mesâfe alınamaz....

Müʼminin gönlü öyle hassâsiyet kazanmalı ki âdeta mânevî bir röntgen gibi, karşısındaki müʼminin hâlinden anlamalı, derdiyle dertlenmelidir....

Hadîs-i şerîfte buyrulur: “…Acele etmeden ve telâşa kapılmadan gidin ki, varacağınız hedefe ulaşasınız.” (Buhârî, Rikâk, 18)...

Cenâb-ı Hak buyurur: “Bilsin ki insan için kendi çalışmasından başka bir şey yoktur.” (en-Necm, 39)...

Müʼmin, müʼmine zimmetlidir. Muhtaç müʼmini bulup ihtiyacını gidermek; bir vicdan borcu, din kardeşliği vazifesi ve âhiret mesʼûliyetidir....

Cenâb-ı Hak buyurur: “Bir (hayırlı) işi bitirince, hemen başka bir (hayırlı) işe giriş! Hep Rabbine yönel!” (el-İnşirâh, 7-8)...

Allah ile olan bir kalbe dünya işlerinin zararı yoktur. Fakat dünya telâşının Hak’tan gâfil bıraktığı bir gönülle ibadetin mahzuru çoktur!.....

Ömer bin Abdülaziz buyurur: “Haramlar ateştir. Ona ancak kalbi ölüler uzanır. Eğer el uzatanlar diri olsalardı, o ateşin acısını duyarlardı.”...

Gündemimizi meşgul eden sayısız telâş ve endişe içinde son nefes endişesi, âhiret endişesi ve ümmetin dertleri acaba kaçıncı sırada geliyor?...

Şeyh Sâdî buyurur: “Ey kardeş, sonunda toprak olacaksın! Toprak olmadan önce, toprak gibi mütevâzı olmaya bak!..”...

Bilâl bin Sa‘d -rahmetullâhi aleyh- buyurur: “Günahın küçüklüğüne bakma! Fakat kime isyan ettiğine, kime karşı günah işlediğine bak!”...

Gazab-ı ilâhî, bâzen büyük, bâzen orta, bâzense küçük bir günahta tecellî edebilir. Dolayısıyla hiçbir günahı hafif görmemek îcâb eder....

Rabbimizin rızâsı, bâzen büyük, bâzen orta bâzense küçük gibi görünen bir amelde gizlidir. Bu sebeple hiçbir hayrı önemsiz görmemek gerekir....

Dünya hayatı, kâh sevinç kâh hüzün, muhtelif med-cezirler içinde devam edip gider. Gönül öyle bir misafirhânedir ki, orada yaşanan elem ve ıztıraplar da, sevinç ve mutluluklar da birer misafir hükmündedir. Hiçbiri dâimî ve kalıcı değildir. Bu yüzden mü’minin hâdiseler karşısında aşırı sevinç veya aşırı hüzne kapılarak fânî hayatın huzur ve......

İbadetlerde Allah rızâsından başka gâye taşımak, gizli şirke düşmek demektir. Salih amellere fânîleri ortak etmek, onları boşa çıkarır....

Günümüzdeki pek çok hastalık ve buhranların sebebini teşkil eden ve nice azgınlık ve taşkınlıklara yol açan oburluk, yeme-içmede israf ve her canının çektiğini yemek; takvâ ehli sâlih zâtların tanımadığı bir hayat tarzıdır. Vücudu aşırı beslemek, insanın gönül âlemine kasvet verir, kalbi hantallaştırır, nefsâniyeti azdırır, rûhâniyeti zaafa uğratır....

Ashâb-ı kirâm ve evliyâullah hazarâtı, Peygamber Efendimiz’in bütün emir ve tâlimatlarına âşıkâne bir teslîmiyetle itaat etmişlerdir. Bizim de onları örnek alarak, günümüzde en çok düşülen hatâlardan biri olan “sünnetleri ihmal” hastalığından şiddetle sakınmamız gerekir....

Rasûlullah  Efendimiz’i anlamak, Hakk’a kullukta en mühim basamaktır. O’nu tanımadan, O’nu anlamadan, O’nun izinden gitmeden ve O’nun gönül hassâsiyetlerinden hisse almadan, ne îmânımız tam bir îmân olur, ne Kur’ân-ı Kerîm’i tam olarak idrâk edebiliriz, ne de kulluğumuz tam bir kulluk olur…...

İslâm kardeşliğin hakkını verebilmek, bugünkü gibi zor zamanlarda yapılacak fedâkârlıklara bağlıdır. Mazlum, mağdur ve muzdarip din kardeşlerimiz için yapacağımız duâlar, infaklar ve fedâkârlıklar, -inşâallah- Rabbimize hamd ve şükrümüzün de en güzel bir fiilî ifâdesi olacaktır....

İnsan, bütün dünya mülküne sahip olsa bile, hakikî bir îman ve irfandan mahrûmiyetin getirdiği rûhî boşluğu, başka hiçbir şeyle dolduramaz....

Cenâb-ı Hak insana, çok dinleyip az ve öz konuşması için; iki kulak, bir dil bahşetmiştir....

“Söz gümüşse sükût altındır.” İnsan, hayır konuşmayacaksa susmalı, fakat mutlakâ konuşacaksa da, sükûttan daha hayırlı sözler söylemelidir....

Anne-babalar olarak; “Bizler evlâdımıza ne verdik ki onlardan ne bekliyoruz?” suâlini sık sık kendimize sormalıyız....

“İnsan, ihsâna mağluptur.” İyilik edilen kimse düşmansa, düşmanlığı hafifler; ne dost ne düşmansa dostluğa yaklaşır; dostsa muhabbeti artar....

Hazret-i Ebû Bekir -radıyallâhu anh- buyurur: “Komşunla kavga etme, etrafındaki herkes gider, o kalır!”...

İnsanın gerçek yüzü, zorluklarla denenip menfaatlerle imtihan edildiği ve bilhassa nefsinin damarına basıldığı zaman ortaya çıkar....

Hazret-i Âişe buyurur: “Ne tuhaftır ki insan, din kardeşine sarf ettiği çirkin söz için değil de, yediği helâl lokmadan dolayı ağzını yıkar!”...

Midemize haram lokma girmemesi için dikkat ettiğimiz gibi, lâyık olmayan muhabbetleri gönlümüze sokmamaya da dikkat etmeliyiz....