GÜNÜN MESAJI

Unutmayalım ki ümmetin dirliği için, evvelâ birliği zarurîdir. Bugün müslümanlara zulmeden İslâm düşmanlarının en büyük kozu da ümmetin dağınıklığıdır. İslâm düşmanları, müslümanların bu zaafından cesaret bularak, zayıf gördükleri müslüman toplumları tek tek yutmaya çalışıyorlar....

Şunu derin derin tefekkür etmeliyiz: Bugün canını, malını, her şeyini fedâ eden Filistinli kardeşlerimizin hâli, 14 asır evvel Mekkeli Muhâcirlerin mâruz kaldıkları zulüm, işkence, abluka ve vahşetleri hatırlatıyor. Bizler Allah yolundaki fedakârlıklarımızı Filistinli kardeşlerimizin fedakârlıklarıyla mîzân edersek, acaba âhirette biz onlarla nasıl aynı Cennetʼlerde olabiliriz?.....

Bugün Filistinʼdeki mazlum din kardeşlerimizin hâli, hepimizi derin bir nefis muhâsebesine sevk etmeli. Zira bu hâl, onlar için de ağır bir imtihan, bizim için de… Onlar için, sabır ve sebat imtihanı, bizim içinse din kardeşlerimize ne kadar vefâ gösterebildiğimizin imtihanı…...

Mehmed Âkifʼin dediği gibi: Ecdâdını, zannetme asırlarca uyurdu; Nerden bulacaktın o zaman eldeki yurdu? Üç kıtʼada yer yer kanayan izleri şâhid; Dinlenmedi bir gün o büyük nesl-i mücâhid!.. Bugün de ecdâdın emâneti olan İslâm beldelerinin selâmet bulması ve ümmetin kurtuluşu için çok çalışmamız gerekiyor. Yılların gaflet, ihmal ve geç kalmışlığını......

Ekranlarda, gazetelerde, sosyal medyada mâtemleri seyrettikçe hüzünleniyor, belki gözyaşları içinde; “Allah yardımcıları olsun!” diyoruz. Fakat merhametin asıl tezâhürü olan; “Ben din kardeşimin ıztırâbını telâfi için şu an ne yapabilirim?” çırpınışını ne kadar gösterebiliyoruz?!...

Düşünmeliyiz ki; dînimizin, vatanımızın ve maddî-mânevî değerlerimizin bugünlere ulaşması, âlemin nizâmı, hak ve adâletin cihana hâkim kılınması için, geçmişte sahâbe-i kirâm, selef-i sâlihîn ve şanlı ecdâdımız ne kadar gayret etmişti, biz bugün ne kadar gayret içindeyiz? ‒Vefâ borçlu olduğumuz ashâb-ı kirâma güzelce tâbî olabiliyor muyuz? ‒Kendilerinden feyz aldığımız geçmişteki sâlihlerin......

Can ve mal, insanın iki büyük imtihânıdır. Zira insan, canını da malını da çok sever. Cenâb-ı Hak da; “Sevdiğiniz şeylerden (Allah yolunda) harcamadıkça birre (hayrın kemâline) eremezsiniz…” (Âl-i İmrân, 92) buyuruyor....

Bugün Filistinʼdeki katliâma karşı hiçbir müslüman; “Benim elimden ne gelir ki?” diyemez. Herkes -gücü nisbetinde- mazlumların haklı mücâdelesini dünyaya duyurmaya çalışabilir. Zâlimleri protesto ve boykot edebilir. Nemrudʼun ateşindeki Hazret-i İbrahimʼe bir damla su taşıyan karınca misâli, en azından safımızı belli eden hiçbir gayreti küçük görmeyelim. Ki yarın bir gün, bu......

Müʼmin, dünyanın gidişâtından kendini mesʼûl görüp ıslâhı için gayret etmekle mükelleftir. Zamâne şerlerinden yalnızca şikâyet etmek, zâlimlere “Allah ıslah etsin!”, mazlumlara da “Vah vah, tüh tüh!” deyip hiçbir gayrete girmeden bir kenarda oturmak, bir müslümanın ahlâkı olamaz....

Cenâb-ı Hak Kurʼân-ı Kerîmʼinde “nice azların çoklara gâlip geldiği”ni bildirmek üzere, güçlü-kuvvetli Câlûtʼun ordusuna karşı, az sayıdaki Tâlûtʼun askerlerini misal veriyor. Bizler de o îmanlı askerlerin düşmanla karşılaşınca yaptıkları şu samimî niyazla, din kardeşlerimiz için duâ edelim: رَبَّنَا اَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ اَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِر۪ينَ “…Ey Rabbimiz! Üzerimize......

Âlemin düzelip adâletin yerini bulmasını istemek, sadece duâ etmekle olmaz. Bunun için fiilî duâ olan gayretlere de ihtiyaç vardır. Zira “Takdîr-i ezel, gayrete âşıktır.” Yani sadece dilde kalmayıp hâlisâne çalışmalarla samimiyeti ispat edilen duâlar daha makbul ve müstecâb olur....

Bugün dayanılmaz acılar yaşayan Filistinli kardeşlerimize yardım edecek maddî güç ve imkânımız varsa seferber edelim. Hiçbir şey yapamıyorsak; hem bu husustaki zaaf, noksanlık ve âcizliğimiz için Cenâb-ı Hakʼtan af dileyelim, hem de kardeşlerimizin kurtuluşları için, bilhassa seherlerde samimî gözyaşlarıyla duâlar edelim. İmâm-ı Rabbânî Hazretleriʼnin buyurduğu gibi: “Bir savaş iki ordunun......

Cenâb-ı Hak verdiği her nîmetin hesabını soracak. Mahşer günü belki de en zor hesap; zulüm ve haksızlıklara mânî olma imkânı varken sessiz kalmanın hesâbı olacak. Zira orada, dünyadayken yapıp ettiklerimiz gibi, yapmamız gerekirken yapmadıklarımızdan da hesaba çekileceğiz....

Cenâb-ı Hak âyet-i kerîmede açıkça îkaz buyuruyor: “Zulmedenlere meyletmeyin. Yoksa size de ateş dokunur!..” (Hûd, 113) İşte bu ilâhî tehdide dûçâr olmamak için, zâlimlerin zulmü ve mazlumların âhı, yarın insanlığın başına umûmî bir belâ olarak dönmeden evvel, bugün zâlimlerin karşısında, mazlumun yanında olalım. Hayra anahtar, şerre kilit olmaya çalışalım. Unutmayalım......

Ümmetin ağır imtihanlardan geçtiği bu günlerde; –Hâl ve amellerimizin, ilâhî rahmeti mi, yoksa -Allah korusun- ilâhî gazabı mı çağıracak keyfiyette olduğunu, samimiyetle tefekkür edelim. –İlâhî rahmeti celbedecek sebeplere gereği gibi yapışalım....