GÜNÜN MESAJI

Ümmetin ıztırapları karşısında üzülüyormuş gibi yapıp hiçbir gayrete girmemek, açık bir samimiyetsizlik ifadesidir. Bir taraftan zâlimlere kızıyormuş gibi yapıp diğer taraftan o peygamber kâtili lânetli kavmin ve destekçilerinin ürün ve hizmetlerini satın almak, onlara arka çıkan firmaların moda markalarını tercih etmeyi sürdürmek, onların taraftarı olan televizyon kanallarının, yazılı ve dijital......

Mazlum din kardeşlerimizi gördüğümüz zaman düşünmeliyiz ki: “Biz onların yerinde olabilirdik, onlar da bizim yerimizde olabilirlerdi. Biz onların yerinde olsak, yeryüzündeki din kardeşlerimizden nasıl muâmele görmeyi arzu edersek, bugün biz de onlara öyle davranmalıyız…”...

Zâlim siyonistler, “dünyanın süper gücü”ne(!) güvenerek, ufacık bir kara parçasına sıkışmış milyonlarca müslümana hayâsızca saldırmaya başladığında, Türkiyemiz, üç günlük millî yas îlân edip bayrakları yarıya indirmişti. Bu bile safını belli etmek adına mazlumlara verilen kıymetli bir destekti. Fakat din kardeşlerimiz katledilmeye devam ettiği müddetçe, ümmet-i Muhammed olarak yasımız bitemez. Bu......

Müʼmin; ümmetin ıztırâbıyla yüreği yanan, dertli insandır. Mehmed Âkif bu hissiyâtı şöyle ifade eder: Kanayan bir yara gördüm mü yanar tâ ciğerim, Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim… Adam aldırma da geç git, diyemem, aldırırım; Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!.....

Daha düne kadar kendilerinin zulüm ve soykırıma uğradığını söyleyerek mağduriyetten beslenen işgalci siyonistler, bugün dünyanın gözleri önünde Gazzeli müslümanlara karşı, benzeri görülmemiş bir vahşet ve katliam uyguluyor. Ümmet-i Muhammedʼi âdeta çıldırtmak istercesine; savaş suçu, nefret suçu, insanlık suçu olan her şeyi yapıyor; tam bir cinnet, vahşet ve canavarlık sergiliyor. İnsan......

İslâm kardeşliğinin hakkını verebilmek, zor zamanlarda yapılacak fedakârlıklara bağlıdır. Ümmet-i Muhammedʼin mazlum ve muzdaripleri için yapacağımız duâlar, infaklar ve fedakârlıklar; Rabbimiz’e hamd ve şükrümüzün, Rasûlullah (sav) Efendimizʼe de vefâmızın en güzel ifadeleridir....

İslâm âlimleri, yeryüzünün herhangi bir bölgesinde zulüm gören, esir olan veya ezilen din kardeşlerine yardım etmeye muktedir olup da yardım etmeyen müslümanların, büyük günaha girdikleri hususunda ittifak etmişlerdir. Bugün başta Filistin/Gazze olmak üzere, Suriye, Afrika, Myanmar, Doğu Türkistan ve diğer İslâm beldelerindeki din kardeşlerimizin içler acısı hâli, hepimizi vicdan muhâsebesine......

Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- çocuklarımızı yedi yaşından itibaren namaza alıştırmamızı, on yaşından itibaren kılmazlarsa ısrarcı olmamızı tavsiye buyuruyor. “Ağaç yaşken eğilir.” denildiği gibi, bizler de çocuklarımızı daha küçük yaşlarından itibaren sevdirerek, hediyelerle teşvik ederek, namaza, oruca, infaka, merhamete alıştırmalıyız. Unutmayalım ki bu, onlara bırakabileceğimiz en kıymetli mânevî mîrastır…...

Her zaman şu duygu ve düşüncede olmalıyız: “Şimdi Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz yanımda olsaydı ve ibadet hayatıma, ahlâkıma, evime, işime, evlât yetiştirme tarzıma baksaydı; hâlime tebessüm eder miydi? Yoksa Oʼnun azîz ve latîf kalbini mahzun mu ederdim?..”...

Düşünmeliyiz ki Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz Allah yolundaki gayretlerinden hiçbir zaman yılmadı, yorulmadı, dinlenmedi. “Ben tatildeyim, izinliyim, bir müddet bana gelmeyin…” demedi. Bilâkis, gayret ve fedakârlıklarla, bilhassa da hidâyetlere vesîle olarak Cehennemʼden insan kurtarmakla dinlenip huzur buldu. Hâl böyleyken bir müʼmin, Allah yolundaki gayret ve fedakârlıklarını nasıl yeterli......

Peygamber Efendimiz (s.a.v.); sevinçte de ıztırapta da; “Allâh’ım! Esas hayat, âhiret hayatıdır.” niyâzında bulunuyordu. (Bkz. Buhârî, Rikāk, 1) Böylece ümmetini, zor zamanlarda bedbinlik ve isyana düşmekten, rahatlık zamanlarında da gaflet ve rehâvete kapılmaktan îkaz buyuruyordu....

“–Cimri kimdir?” diye sorulduğunda, Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-: “–İsmimi duyduğunda bana salevât getirmeyen kimse!” buyurdu. (Bkz. Tirmizî, Deavât, 100) İşte cömertlik ve cimrilik bahsindeki bu nebevî bakış tarzını, diğer sâlih amellere de teşmil etmek mümkündür. Buna göre; –İmkânı olduğu hâlde Allah için yapabileceği bir hayırdan mâzeretsiz olarak geri......

Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- yaşama zevkini bir kenara bırakmış, yaşatma sevdâsına gönül vermişti. Bunun için, ümmetinin açlarını doyurmanın mânevî hazzıyla âdeta kendi açlığını unutuyordu. Fakir düşmekten korkmaksızın, bilâkis sevinerek infak ediyordu....